الزامات معیشت و توسعه پایدار در نواحی روستایی استان آذربایجانغربی (بررسی تطبیقی سال های 1385 و 1390 برای روستاهای شهرستان چایپاره)

مسئله اساسی برای کشورهایی که اقتصادهای نوظهور محسوب می شوند رسیدن به توسعه ی پایدار و متعادل است. به نظر می رسد با توجه به شرایط موجود بهترین نقطه برای تفکر در زمینه توسعه ی پایدار بحث «معیشت و ابزار معیشتی پایدار » است. در همین راستا، در این تحقیق، دو مرحله طی خواهد شد. در مرحله اول، با استفاده از 25 متغیر مربوط به روستاها برای سال های1385 و 1390که از طریق gis و برخی محاسبات محققان از داده های خام ایجاد شده اند، و بکارگیری مجموعه ای از روش های جمعی سازی شاخص چند بعدی توسعه ی روستایی را ایجاد کرده ایم. شایان ذکر است که ابعاد ماتریس ما (نمونه ی مورد بررسی) در این مرحله عبارت n × k که در آن n تعداد روستاها (74) و k تعداد متغیرهای انتخابی (25) بوده است. در ادامه ی این مرحله رتبه بندی روستاها نیز مشخص شده اند. در گام بعدی مرحله ی اول از تکنیک های اقتصادسنجی (از جمله رگرسیون کووانتایل)، جهت بررسی عوامل موثر بر شاخص ساخته شده (به عنوان متغیر وابسته) کمک گرفته ایم. بر اساس یافته های ما در این مرحله، شاخص توسعه ی روستایی از ناحیه ی متغیرهایی طبیعی مانند شیب و ساختار طبیعی اثر منفی و معنی دار پذیرفته و از ناحیه ی برخی متغیرهای اجتماع (مانند شکل گیری شوراهای اسلامی) و جمعیتی اثر مثبت می پذیرد. این نتایج نشان دهنده ی ضرورت بکارگیری الگوی توسعه ی خاصی برای مناطق مشابه در کشور است.